Türk Halk Müziğinin kendine has üslubuyla sevilen sanatçısı Esat Kabaklı, 20 Ocak Pazar günü TRT Haber’de yayınlanan ‘Benim Annem Benim Babam’ programına konuk oldu.

Kabaklı, Elazığ’da geçen çocukluk günlerini anlatarak başladı programa. Babası çocuklarını okutmak isteyen ve bu hedef için çok çalışan biridir:
“Açık görüşlü, çağı yakalamaya çalışan, çocuklarının hepsini okutmaya çalışan biriydi. Bizim hepimizi okutmuştur. Biz beş kardeşiz. Beşimiz de okumuşuzdur.”
Babası çalışkanlığının yanında fedakar, hoşgörülü ve şükreden biriydi aynı zamanda: “Tevekkeli bir yanı vardı. Mesela biri sormuş. Bizim bağımız yukarda, suyu kar yağışına bağlı. Babama sorunca “sular nasıl” diye, babam da demiş ki; “keremine şükür kurudu.” Yani su kurusa bile, Ona bile şükrediyor. “Keremine şükür” diyor “Kurudu. Ne yapalım”.
Evlerinde vatan-millet sevgisi, bayrak aşkı konuşulmaktadır sürekli:
“Bizim bayram sabahlarımız on çift asker potini ile karşılanırdı. Biz ailece daha bayramlaşmadan, o askerlere, abim, ablam ve ben hizmet ederdik. Yer sofrasında, sinilerde askerler otururdu. Yemeklerini, tatlılarını, şekerlerini, lokumlarını verirdik. Onları yol ederdik. Ondan sonra biz kalkar, annemin babamın elini öperdik, bayramlaşırdık.”
Esat Kabaklı’nın annesi de gönlü geniş ve sevgisi bol biridir. Bağda, bostanda çalışmakta, bir yandan da çocuklarıyla birlikte okuma yazma öğrenmekte, kendini geliştirmeye gayret etmektedir.
Kronik hastalıklarla mücadele eden annesi, 72 yaşında ise Hakkın rahmetine kavuşur.
Esat Kabaklı son olarak mezarda vedalaşmıştır annesiyle:“Orada indim mezara. İçimden dedim ki bütün dertlere: hadi gelin burada da yakalayın.”
Esat Kabaklı annesini telefondaki sesiyle hatırlamakta ve özlemektedir:
“Telefonda benim annem…şu sesini hiç unutmam. Ana kurban, şöyle açardı. Ana kurban nedisen? İyi misen? Bu sözler kulağımdan hiç gitmez.”

Anne, baba…
Hayatımızdaki en temel rol modelleri, en belirleyici kişilerdir.
Onları gözlemler, onlara benzeriz en çok.
Bir yanımız birinden, bir huyumuz diğerindendir.
Onlara özenir Onları severiz en çok.
Bizi, hesapsızca o kadar çok severler ki; onları taklit ederek sevmeye başlarız.
En basitten en zora; her şeyi onlardan öğreniriz.
Elimizden tutarlar ve hayat denilen sahneye çıkarırlar bizi.
Çatışmalarımız, kavgalarımız da onlarladır.
İster kız, ister erkek olalım, annemiz babamızla olan hesaplaşmamız hiç sonuçlanmaz.
Şairlerin, öykücülerin, romancıların bitmek bilmeyen konusudur.
Sinemacılara, psikiyatrlara da zengin malzeme kaynağıdır.
Kısacası; Anne babamızla yaşadıklarımız, hayatımızın en temel hikayesidir aslında.
Bu anlamda hepimizin anlatacağı çok şeyi vardır.
Biz bu programımızda o hikayeleri derlemek, derleyip sunmak istiyoruz.
Birimizin anlattıklarının diğerine ayna olacağını düşünüyoruz.
Sevinçlerimizin, acılarımızın, iniş çıkışlarımızın ortak oluşuna bakıp şaşıracağız.
Anne babamızla yaşadığımız kırılma anlarını çocuklarımızla da tekrarladığımızı fark edip hayret edeceğiz.
Ve hikayelerimizi paylaşma sürecinde, biz de anne baba olmayı öğreneceğiz.
BENİM ANNEM BENİM BABAM bizim, hepimizin ortak ve büyük hikayesinden sahneler aktaracak izleyenlere.
İnanıyoruz ki;
O hikayeler birleştikçe, kültürümüzün ve medeniyetimizin büyük resmi ortaya çıkacaktır.

http://www.benimannembenimbabam.com

https://www.facebook.com/trtannembabam
Tweets by trtannembabam
https://instagram.com/trtannembabam

#benimannembenimbabam #TRTHaber #EsatKabaklı